PAYONG


 

Umaga.

Tiktik sa init ang araw. Nagmamadali habang nakapayong upang pumila sa ATM upang mag-withdraw. Isang lalaki ang tumawag sa isa pang lalaki kung alam ba na kaarawan ng masipag na estudyante, na tila ba hindi mawala ang dedikasyong mag serbisyo. Itinanong ng lalaki kung meron bang regalo na prinepara sa babae. Sumagot ang lalaki na bibili na lamang siya ng pagkain na ambag sa pananghalian at nagkasundong maghati na.

Nagmamadaling naglakad habang nakapayong ang lalaki papuntang sakayan. Nakikiusap sa isa pang lalaki na baka sya ay walang gagawin at inatasang bumili ng makakain habang nasa jeep. Agad na nagpa-anyaya ang lalaki na siya na ang bibili ng ambag para sa pananghalian.

Habang nakasakay sa jeep ang lalaki ay tila nanghihina, dahil sa sakit na kanyang nararamdaman, tila ba ito ay dahilan sa init at lamig na kanyang naranasan noong mga nakaraang araw na nadala niya noong araw ng Lunes na iyon. Nakarating sa kanyang destinasyon at bumaba ng nakapayong dahil tila hindi nagpapatinag ang haring araw.

Noong nakarating na sya sa pultahan ay diretso siyang pumasok at nag tingin ng temperatura upang masiguro na wala siyang lagnat na health minimum protocols pa rin dahil sa Covid-19. Sa madaling salita ay naabot na niya ang ikatlong palapag kung saan siya mag-titigil. Dumating na ang oras ng pagbili at pumasok sa silid ang lalaki upang itanong kung anong oras ba ang tamang pagbili ng pagkain. Ngunit hindi dun nagtatapos, dahil gustong isama ng lalaki ang nagpapabli ng pagkain. Baka dahil gusto niya ng may kausap? Hindi malinaw ang dahilan. Naghanda na ang dalawang bumaba para bumili. Syempre, hindi makakalimutan ang payong, dahil sa init ng panahon. Habang naglalakad ay pinapayungan ng lalaki ang nagpapabili. Bumalik tuloy sa kanya ang ala-ala na hindi na mabubura sa isipan niya noong may sumusundo sa kanya sa simbahan dahil malakas ang ulan. May dala ring payong. Parehas ang eksena. Magkaiba ng panahon. Nag-uusap sa ilalim ng magkaibang panahon. Pero, magka-iba rin naman ang relasyon. Nagpatuloy ang dalawa hanggang sa makasakay ng jeep at makabili ng makakain. Nag-antay, nag-kwentuhan, nag-tawanan, mga aktibidades na tila walang katapusan, upang hindi mainip sa pagkaing tila nakatatakam. Noong matapos mag-antay, nagpalit na ang dalawa. Ang lalaki ang may dala ng pagkain at siya naman ang pinayungan. Di alintana ang init ng panahon dahil mukhang nag-eenjoy naman sila sa nga kwentuhan hanggang sa dumating sa destinasyon.

Malaki ang papel ng payong upang sumaya noong araw na 'yun. Pero ano nga ba ang kulang? Hindi pa masagot sa ngayon. Pero tuloy tuloy ang mga istorya sa pahinang ito na balang araw ay magpapa-alala na sumaya rin naman ako.


Hanggang sa muli,


Your Guiding Star


Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Calling?

Image
  Noong ako'y nagsimula sa bagong kabanata ng aking buhay sa bagong trabaho na ipinagkaloob ng Maykapal, dahil dumating ito ng hindi inaasahan. Nagsimula sa isang mesahe na tinatanong ako kung gusto ko bang subukang mag-turo at nasabi ko na lang na "Sige po subukan kong magpasa sa inyo ng aking curriculum vitae." na wala sa kaisipan na matatanggap ako, dahil subok nga lang. Kasalukuyan din naman akong nagtratabaho sa aking permanenteng trabaho. Sa madaling sabi ay nag-demo ako, nakapasa sa interview, at naipasa lahat ng mga kailangan. Yes! Ito talaga ang first choice ko dati ang maging isang guro. Pero hindi naman pumasok sa isipan ko na makukuha ko ang aking gusto kahit ibang kurso ang natapos ko. Baka na ako'y inihanda ng sobrang tagal upang makamit ko ang gusto ko. Sa madaling salita ay nakuha ako at nagsimula bilang part-time. Madaming nasungitan, may mga napaiyak, mga sinubok, natakot, at kung ano-ano pang karanasan sa akin ng aking mga estudyante pero ito ay pag...
Read more

Sorbetes

Image
  Marso lagpas ng kalahati ng buwan naging busy ang lahat dahil sa napaka-tagumpay na mga gawain. Pagod, uhaw, init, puyat, at iba't iba pang nararamdaman dahil ginugol ang lahat ng lakas upang maisakatuparan ang minimithing tagumpay. Umakyat ng hagdan, hila ang mga paa dahil sa pagod pero hindi alintana dahil hindi naman nag-iisa. Baon ay ngiti, pawis na tila pumapatak na lamang ng kusa, at magandang kwento ang bitbit at nararamdaman sa bawat baitang bago makarating sa paroroonan.  Tubig ang katapat at malamig na hangin na dala ng pinagsamang bukas na aircon at electric fan na tila nagdala ng ginhawa sa aking nararamdaman. Hindi natatapos sa ganun ganun na lamang, kailangan nating alamin ang mga magagandang nangyari, hindi magandang nangyari, at ang mga dapat pang husayan na bahagi ng natapos na aktibidades. Ibig sabihin pagpupulong pagkatapos ng nasabing tagumpay upang mas mapahusay pa ang mga susunod na gagawing mga gawain. Habang nagpupulong ay kumakain ng biscuit upang ma...
Read more

PAYAPANG ISIPAN

Image
  Madilim na kalangitan ang tila nakiki-ayon sa lungkot na dala ng panahon. Tila nagpapahiwatig na wala talagang permanenteng kasiyahan. Mga pakiramdam na lungkot na tila pahina ng libro na nagbubukas tuwing gusto mo nang buksan. Hindi madali ang ganitong pakiramdam na naging daan upang umiwas. Mga Linggong hindi magpadala ng mga mensahe at mga kwentuhang nakatatawa na nakakapagbigay ng saya sa bawat isa kahit anong oras pa. Mga panahong nagsasama para kumain ng kung ano-ano upang maituloy lang ang usapan. Ano nga ba ang nagbago? Sino ba ang may kasalanan? Aaminin ko na ako ang umiwas dahil natatakot ang isip ko na panandalian lang ang lahat. Mga agam-agam na magdadala ng lungkot o labis na pighati na nagpapa-alala ng iyong paglisan. Marahil ay naramdaman mo at naging kaswal na lamang ang lahat. Sinusubukan ko naman, pero sa ngayon pipiliin ko muna ang payapang isipan. Nawa'y maunawaan mo sa pagdating ng panahon, kung bakit parang pinunit ko ang ibang pahina ng ating libro upang hi...
Read more